شیوع آبله میمون در چند کشور: به روز رسانی وضعیت
این اخبار شیوع بیماری در مورد شیوع آبله میمون در چند کشور به روز رسانی نسخه های منتشر شده قبلی است و به روز رسانی در مورد وضعیت اپیدمیولوژیک، اطلاعات بیشتر در مورد استفاده از روش های درمانی، و همچنین در مورد نتایج مقررات بین المللی بهداشت (2005) ارائه می دهد.
واکسن ها
WHO قویاً کشورهای عضو را تشویق کرده است تا زمینه شیوع آبله میمون در چند کشور را در نظر بگیرند و گروه‌های مشاوره فنی ایمن‌سازی ملی (NITAGs) خود را برای بررسی شواهد و توسعه توصیه‌های سیاستی برای استفاده از واکسن‌ها به عنوان مرتبط با بافت ملی تشکیل دهند. همه تصمیمات در مورد ایمن سازی با واکسن های آبله یا آبله میمون (پیشگیرانه یا پس از مواجهه) باید با تصمیم گیری بالینی مشترک، بر اساس ارزیابی مشترک خطرات و منافع، بین ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی و واکسن گیرنده آینده، در مورد یک مورد باشد. بر اساس مورد کشورهای عضوی که از واکسن‌هایی علیه آبله میمون استفاده می‌کنند تشویق می‌شوند تا این کار را در چارچوب مطالعات بالینی مشترک با استفاده از روش‌های طراحی استاندارد و ابزارهای جمع‌آوری داده‌ها برای داده‌های بالینی و پیامد انجام دهند تا تولید شواهد را به سرعت افزایش دهند.
درمان
Tecorivimat یک داروی ضد ویروسی با تأییدیه نظارتی اخیر از آژانس دارویی اروپا برای عفونت‌های مرتبط با ارتوپویروس، از جمله آبله میمون، بر اساس مدل‌های حیوانی و داده‌های ایمنی، فارماکوکینتیک و فارماکودینامیک در انسان است. بنابراین، انتظار می رود که نتایج قابل اعتماد و قابل تفسیر در مورد ایمنی و کارایی آن به زودی در دسترس قرار گیرد.
نتایج کمیته اضطراری
کمیته اضطراری مقررات بین المللی بهداشت (2005) در 23 ژوئن 2022 در مورد شیوع آبله میمون در چند کشور تشکیل جلسه داد.برای مشاوره به مدیر کل WHO در مورد اینکه آیا این یک وضعیت اضطراری بهداشت عمومی با نگرانی بین المللی (PHEIC) است یا خیر. این کمیته به مدیر کل WHO توصیه کرد که شیوع بیماری در این مرحله نباید PHEIC باشد، با این حال، کمیته ماهیت اضطراری این رویداد را تایید کرد و کنترل گسترش بیشتر این شیوع نیازمند تلاش‌های واکنش شدید است. آنها توصیه کردند که این رویداد باید پس از چند هفته، زمانی که اطلاعات اضافی در مورد ناشناخته‌های فعلی (مثلاً دوره کمون، نقش انتقال جنسی و غیره) در دسترس قرار گرفت، به دقت بررسی و بررسی شود تا مشخص شود آیا تغییرات قابل توجهی رخ داده است یا خیر. بازنگری در توصیه های آنها را تضمین می کند.
کمیته به مدیر کل WHO توصیه کرد که کشورهای عضو باید با یکدیگر و با WHO در ارائه کمک های مورد نیاز از طریق کانال های دوجانبه، منطقه ای یا چندجانبه همکاری کنند و باید از راهنمایی های ارائه شده توسط WHO پیروی کنند.
مدیرکل توصیه های کمیته را پذیرفت و در بیانیه ای افزود که این وضعیت نیازمند توجه جمعی و اقدام هماهنگ برای جلوگیری از شیوع بیشتر است، با استفاده از اقدامات بهداشت عمومی از جمله نظارت، ردیابی تماس، ایزوله سازی و مراقبت از بیماران و حصول اطمینان از ابزارهای بهداشتی مانند واکسن ها و درمان ها برای جمعیت های در معرض خطر در دسترس هستند و به طور عادلانه به اشتراک گذاشته می شوند.
ارزیابی خطر سازمان جهانی بهداشت
خطر کلی در سطح جهانی متوسط ارزیابی می شود، با توجه به اینکه این اولین بار است که موارد و خوشه ها به طور همزمان در پنج منطقه WHO گزارش می شوند. در سطح منطقه ای، به دلیل گزارش شیوع گسترده جغرافیایی که شامل چندین کشور تازه مبتلا شده و همچنین تظاهرات بالینی تا حدی غیر معمول موارد است، خطر در منطقه اروپا بالا در نظر گرفته می شود. در سایر مناطق WHO، با در نظر گرفتن الگوهای اپیدمیولوژیک، خطر احتمالی ورود موارد و ظرفیت‌های شناسایی موارد و پاسخ به شیوع، خطر متوسط در نظر گرفته می‌شود. در کشورهای تازه مبتلا، این اولین بار است که موارد عمدتاً، اما نه به طور انحصاری، در میان مردانی که اخیراً با یک یا چند شریک مرد* تماس جنسی داشته اند، تأیید شده است.
ظهور غیرمنتظره آبله میمون و گستردگی جغرافیایی گسترده موارد نشان می‌دهد که ویروس آبله میمون ممکن است کمتر از سطوح قابل تشخیص توسط سیستم‌های نظارتی در گردش بوده باشد و انتقال پایدار از انسان به انسان ممکن است برای مدتی شناسایی نشده باشد. راه های انتقال ویروس آبله میمون شامل انسان به انسان از طریق تماس مستقیم با پوست عفونی یا ضایعات پوستی مخاطی، قطرات تنفسی (و احتمالا آئروسل های کوتاه برد) یا تماس غیرمستقیم از اشیاء یا مواد آلوده است که به عنوان انتقال فومیت نیز توصیف می شود. انتقال عمودی (از مادر به کودک) نیز مستند شده است. در حالی که مشخص است که تماس فیزیکی نزدیک می تواند منجر به انتقال شود، مشخص نیست که آیا انتقال جنسی از طریق مایعات منی/واژن رخ می دهد یا خیر، تحقیقات در حال حاضر برای درک این موضوع در حال انجام است. علاوه بر این،
تظاهرات بالینی موارد آبله میمون مرتبط با این شیوع در مقایسه با گزارش های مستند قبلی غیر معمول بوده است : بسیاری از موارد در مناطق تازه مبتلا به تصویر بالینی توصیف شده کلاسیک برای آبله میمون (تب، تورم غدد لنفاوی، و به دنبال آن راش گریز از مرکز) ارائه نمی شود. .
ویژگی های غیر معمول توصیف شده عبارتند از:
- ارائه تنها چند یا حتی فقط یک ضایعه
- عدم وجود ضایعات پوستی در برخی موارد همراه با درد مقعدی و خونریزی
- ضایعات در ناحیه تناسلی یا پرینه/ پری آنال که بیشتر گسترش نمی یابد
- ضایعاتی که در مراحل مختلف (ناهمزمان) رشد ظاهر می شوند
- ظهور ضایعات قبل از شروع تب، ضعف و سایر علائم اساسی (عدم دوره پرودرومال).
تعداد واقعی موارد احتمالاً دست کم گرفته می شود، تا حدی به دلیل عدم شناسایی اولیه بالینی عفونتی که قبلاً تنها در تعداد معدودی از کشورها شناخته شده بود، و مکانیسم های نظارتی پیشرفته محدود در بسیاری از کشورها برای بیماری که قبلاً برای اکثر افراد ناشناخته بود. سیستم های بهداشتی عفونت های مرتبط با مراقبت های بهداشتی را نمی توان رد کرد (اگرچه تا به امروز در شیوع فعلی ثابت نشده است). با انتشار گسترده‌تر در گروه‌های آسیب‌پذیر، پتانسیل افزایش تأثیرات سلامتی وجود دارد، زیرا قبلاً مرگ‌ومیر در میان کودکان و بزرگسالان جوان بیشتر گزارش شده بود، و افراد دارای نقص ایمنی، از جمله افرادی که با عفونت کنترل‌نشده HIV زندگی می‌کنند، به‌ویژه در معرض خطر بیماری شدید قرار دارند.
این خطر همچنین با مشکلات ناشی از عدم دسترسی گسترده به تشخیص های آزمایشگاهی، ضد ویروس ها و واکسن ها و همچنین در تضمین ایمنی زیستی و امنیت زیستی کافی در آزمایشگاه های تشخیصی، بالینی و ارجاعی در هر جایی که موارد رخ داده است، نشان داده می شود.
بخش بزرگی از جمعیت در برابر ویروس آبله میمون آسیب پذیر هستند، زیرا واکسیناسیون آبله، که انتظار می رود تا حدی محافظت در برابر آبله میمون را فراهم کند، از دهه 1980 متوقف شده است. تنها تعداد نسبتا کمی از ارتش، متخصصان بهداشت خط مقدم و کارکنان آزمایشگاه در سال های اخیر علیه آبله واکسینه شده اند. یک واکسن نسل سوم MVA مجوز استفاده از آژانس دارویی اروپا را برای آبله دریافت کرد. مجوز استفاده ارائه شده توسط Health Canada و سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) شامل نشانه ای برای پیشگیری از آبله میمون است. یک عامل ضد ویروسی به نام tecovirimat توسط آژانس دارویی اروپا، بهداشت کانادا و FDA ایالات متحده برای درمان آبله تایید شده است. همچنین برای استفاده در اتحادیه اروپا برای درمان آبله میمون تایید شده است.
توصیه WHO
همه کشورها باید برای سیگنال‌های مربوط به بیمارانی که با راش‌هایی که در مراحل متوالی پیشرفت می‌کنند – ماکول‌ها، پاپول‌ها، وزیکول‌ها، پوستول‌ها، دلمه‌ها، در همان مرحله رشد در تمام نواحی آسیب‌دیده بدن – که ممکن است مرتبط باشد، آماده باشند. با تب، بزرگ شدن غدد لنفاوی، کمردرد و دردهای عضلانی.
علاوه بر این، در طول این شیوع فعلی، بسیاری از افراد با علائم غیر معمولی که شامل یک بثورات موضعی است که ممکن است شامل یک ضایعه کوچک باشد، مراجعه می کنند. ظاهر ضایعات ممکن است ناهمزمان باشد و افراد ممکن است عمدتاً یا منحصراً توزیع اطراف تناسلی و/یا اطراف مقعدی همراه با غدد لنفاوی متورم موضعی و دردناک داشته باشند. برخی از بیماران نیز ممکن است مبتلا به عفونت های مقاربتی باشند و باید تحت آزمایش و درمان مناسب قرار گیرند. این افراد ممکن است به محیط‌های مختلف اجتماعی و مراقبت‌های بهداشتی از جمله، اما نه محدود به مراقبت‌های اولیه و ثانویه، کلینیکهای تب، خدمات سلامت جنسی، واحدهای بیماری‌های عفونی، زنان و زایمان، بخش‌های اورژانس، تخصص‌های جراحی و کلینیکهای پوست مراجعه کنند.
مدیریت بالینی و پیشگیری و کنترل عفونت (IPC) در مراقبت‌های بهداشتی و محیط‌های اجتماعی
مراقبت از بیماران مشکوک یا تایید شده به آبله میمون نیاز به تشخیص زودهنگام از طریق پروتکل های غربالگری متناسب با تنظیمات محلی، سریع، جداسازی و اجرای سریع اقدامات IPC مناسب (احتیاط های استاندارد و مبتنی بر انتقال، از جمله افزودن استفاده از ماسک تنفسی برای کارکنان بهداشتی که از بیماران مبتلا به آن مراقبت می کنند، دارد. مشکوک/یا آبله میمون و تاکید بر حمل ایمن کتانی و مدیریت محیط)، آزمایش برای تایید تشخیص، مدیریت علامتی بیماران مبتلا به آبله میمون خفیف یا بدون عارضه و نظارت و درمان عوارض و شرایط تهدید کننده زندگی مانند پیشرفت بیماری ضایعات پوستی، عفونت باکتریایی ثانویه ضایعات پوستی، ضایعات چشمی، و به ندرت، کم آبی شدید، پنومونی شدید یا سپسیس.بیماران مبتلا به آبله میمونی با شدت کمتری که در خانه جدا می شوند، نیاز به ارزیابی دقیق از توانایی ایمن سازی و حفظ اقدامات احتیاطی IPC مورد نیاز در خانه خود دارند تا از انتقال به سایر اعضای خانواده و جامعه جلوگیری شود.
برای فعال کردن ارزیابی های قابل اعتماد مداخلات، کارآزمایی های تصادفی با استفاده از پروتکل های CORE رویکرد ارجح است. اگر دلایل قانع‌کننده‌ای برای انجام این کار وجود نداشته باشد، باید تمام تلاش‌ها برای اجرای طرح‌های آزمایشی تصادفی‌سازی شده انجام شود. انجام مطالعات کنترل شده با دارونما، به ویژه در افراد کم خطر، امکان پذیر است. جمع آوری داده های هماهنگ برای ایمنی و نتایج بالینی با استفاده از پلت فرم جهانی بالینی WHO برای آبله میمون، یک حداقل مجموعه داده مطلوب را در زمینه شیوع، از جمله رویداد فعلی، نشان می دهد.
اقدامات احتیاطی (تدابیر جداسازی و IPC) باید تا زمانی که ضایعات پوسته پوسته شوند، دلمه ها افتاده و لایه تازه ای از پوست در زیر آن تشکیل شود، باقی بمانند.
تست آزمایشگاهی و مدیریت نمونه
هر فردی که تعریف یک مورد مشکوک را داشته باشد باید آزمایش شود. تصمیم برای آزمایش باید بر اساس عوامل بالینی و اپیدمیولوژیک، مرتبط با ارزیابی احتمال عفونت باشد. با توجه به طیف وسیعی از شرایطی که باعث ایجاد بثورات پوستی می شود و از آنجایی که تظاهرات بالینی ممکن است اغلب در این شیوع غیر معمول باشد، تمایز آبله میمون تنها بر اساس تظاهرات بالینی می تواند چالش برانگیز باشد.
ارتباط ریسک و مشارکت جامعه
برقراری ارتباط با خطرات مربوط به آبله میمون و مشارکت در جوامع در معرض خطر و آسیب دیده، رهبران جامعه، سازمان های جامعه مدنی و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی، از جمله کلینیک های سلامت جنسی، در زمینه پیشگیری، تشخیص و مراقبت، برای پیشگیری از موارد ثانویه بیشتر و مدیریت موثر ضروری است. از شیوع فعلی
برای اطلاعات بیشتر در مورد ارتباط خطر برای مخاطبین، موارد مشکوک و تایید شده، و افرادی که علائم نشان دهنده آبله میمون را دارند، لطفاً به اخبار شیوع بیماری که در 17 ژوئن 2022 منتشر شده است مراجعه کنید .
هر کسی که از فرد مبتلا به آبله میمون مراقبت می کند باید از اقدامات حفاظتی شخصی مناسب استفاده کند. به عنوان یک اقدام احتیاطی، WHO استفاده مداوم از کاندوم را در طول فعالیت جنسی (دریافتی و خوراکی/مقعدی/واژن) به مدت 12 هفته پس از بهبودی برای کاهش انتقال احتمالی آبله میمون که خطر آن در حال حاضر مشخص نیست، پیشنهاد می‌کند.
اطلاعات نادرست: به مردم یادآوری می‌شود که شایعات و اطلاعات نادرست در رسانه‌های اجتماعی و سایر پلتفرم‌ها در مورد شیوع فعلی همچنان در حال پخش است و بررسی حقایق با منابع معتبر مانند WHO یا مقامات بهداشت ملی مهم است.
یک سلامتی
پستانداران وحشی مختلفی در مناطقی که قبلا آبله میمون را گزارش کرده بودند، حساس به ویروس آبله میمون شناسایی شده اند. اینها شامل سنجاب‌های طناب‌دار، سنجاب‌های درختی، موش‌های صحرایی گامبیایی، خوابگاه، نخستی‌های غیرانسانی و غیره هستند. برخی از گونه ها ممکن است عفونت بدون علامت داشته باشند. گونه‌های دیگر، مانند میمون‌ها و میمون‌های بزرگ، بثورات پوستی معمولی در انسان‌ها را نشان می‌دهند. تاکنون هیچ مدرک مستندی مبنی بر ابتلای حیوانات اهلی یا دام به ویروس آبله میمون وجود ندارد. همچنین هیچ مدرک مستندی مبنی بر انتقال آبله میمون از انسان به حیوان وجود ندارد. با این حال، این یک خطر فرضی باقی می ماند. بنابراین باید اقدامات مناسبی از جمله:
فاصله گذاری فیزیکی بین افراد مبتلا به آبله میمون و حیوانات خانگی خانگی
مدیریت صحیح زباله برای جلوگیری از انتقال بیماری از انسان آلوده به حیوانات حساس در خانه (از جمله حیوانات خانگی)، باغ وحش ها و ذخیره گاه های حیات وحش، و به حیوانات اطراف اهلی، به ویژه جوندگان.
ساکنان و مسافران کشورهایی که قبلا آبله میمون را گزارش کرده‌اند باید از تماس با پستانداران بیمار مانند جوندگان، کیسه‌داران، پستانداران غیر انسانی (مرده یا زنده) که می‌توانند حامل ویروس آبله میمون باشند، خودداری کنند و از خوردن یا دست زدن به شکار وحشی (گوشت بوته) خودداری کنند.
سفرهای بین المللی و نقاط ورودی
بر اساس اطلاعات موجود در حال حاضر، WHO به کشورهای عضو توصیه نمی کند که اقداماتی را اتخاذ کنند که ترافیک بین المللی را برای مسافران ورودی یا خروجی محدود می کند.
هر فردی که احساس ناخوشی داشته باشد، از جمله داشتن تب همراه با بیماری بثورات پوستی، یا که توسط مقامات بهداشتی قانونی به عنوان یک مورد مشکوک یا تایید شده آبله میمون در نظر گرفته می شود، باید از انجام سفرهای غیرضروری، از جمله بین المللی، تا زمانی که اعلام شود که دیگر یک سفر عمومی نیست، خودداری کند. خطر سلامتی
هر فردی که در طول سفر یا پس از بازگشت دچار بیماری بثورات پوستی شده است باید فوراً به یک متخصص بهداشت گزارش دهد و اطلاعاتی در مورد تمام سفرهای اخیر، سابقه ایمن سازی از جمله اینکه آیا واکسن آبله یا سایر واکسن ها (مثلا سرخک-اوریون-سرخچه) دریافت کرده است را ارائه دهد. ، واکسن واریسلا زوستر، برای حمایت از تشخیص)، و اطلاعات مربوط به تماس نزدیک طبق دستورالعمل موقت WHO در مورد نظارت، بررسی مورد و ردیابی تماس برای آبله میمون.
مقامات بهداشت عمومی باید با اپراتورهای مسافرتی و همتایان بهداشت عمومی در مکان‌های دیگر همکاری کنند تا با مسافران و سایر افرادی که ممکن است در حین سفر با یک فرد عفونی تماس داشته‌اند تماس بگیرند. مواد ارتباطی ارتقاء سلامت و خطر باید در نقاط ورود در دسترس باشد، از جمله اطلاعاتی در مورد نحوه شناسایی علائم و نشانه های سازگار با آبله میمون. در مورد اقدامات پیشگیرانه توصیه شده برای جلوگیری از گسترش آن؛ و نحوه جستجوی مراقبت های پزشکی در محل مقصد در صورت نیاز.
WHO از همه کشورهای عضو، مقامات بهداشتی در همه سطوح، پزشکان، شرکای بخش بهداشت و اجتماعی، و شرکای دانشگاهی، تحقیقاتی و تجاری می‌خواهد که به سرعت برای مهار شیوع محلی و در نتیجه شیوع آبله میمون در چند کشور واکنش نشان دهند. قبل از اینکه ویروس بتواند خود را به عنوان یک پاتوژن انسانی با انتقال کارآمد از فرد به فرد در مناطقی که قبلا آبله میمون گزارش کرده‌اند و همچنین در مناطقی که به تازگی مبتلا شده‌اند، تثبیت شود، باید اقدامات سریعی انجام شود.
