بهترین ضد آفتاب های پوست از نظر متخصصان پوست
از هر متخصص پوست بپرسید که قانون نهایی مراقبت از پوست چیست، آنها معمولاً به شما خواهند گفت که استفاده روزانه از ضد آفتاب با طیف وسیع است. “گستره طیف” به کرم ضد آفتابی گفته می شود که در برابر اشعه های UVA و UVB که به طرق مختلف به آسیب پوست کمک می کند محافظت می کند. در حالی که اشعه های UVA مسئول شکستن کلاژن و الاستین در پوست هستند که منجر به ایجاد خطوط ریز، چین و چروک و افتادگی زودرس می شود، اشعه UVB باعث آفتاب سوختگی و سرطان پوست می شود. تحقیقات نشان می دهد که 90 درصد از پیری زودرس پوست به دلیل قرار گرفتن در معرض نور خورشید است. قرار گرفتن در معرض نور خورشید می تواند منجر به طیف وسیعی از سرطان ها شود، دقیقاً به همین دلیل است که استفاده از SPF و استفاده مجدد هر دو ساعت، به خصوص در ساعات اوج نور روز، مهم است.
انواع ضد آفتاب چیست؟
دو نوع اصلی ضد آفتاب وجود دارد: شیمیایی و فیزیکی که به عنوان معدنی نیز شناخته می شود. ضدآفتاب های شیمیایی حاوی فیلترهایی مانند اکسی بنزون، اکتینوکسات و آووبنزون هستند (که به دلیل تأثیر آنها بر صخره های مرجانی پوسته پوسته می شود). SPFهای فیزیکی یا معدنی معمولاً با دی اکسید تیتانیوم، اکسید روی یا یک مخلوط ساخته می شوند. نقطه ضعف فیلترهای UV فیزیکی این است که مالش آن ها دشوار است و یک گچ سفید روی پوست شما باقی می گذارد.
دکتر هدلی کینگ می‌گوید: «ضدآفتاب‌های شیمیایی از فیلترهایی تشکیل شده‌اند که جذب پوست می‌شوند، در آنجا پرتوهای فرابنفش را جذب می‌کنند و یک واکنش شیمیایی ایجاد می‌کنند که این اشعه را به گرما تبدیل می‌کند و سپس از پوست آزاد می‌شود.» ضدآفتاب‌های فیزیکی با قرار گرفتن در بالای پوست عمل می‌کنند تا اشعه‌های UV را پراکنده و منحرف کنند و از نظر فیزیکی مانع از نفوذ آنها شوند.
دکتر کینگ کرم‌های ضدآفتاب معدنی غیر کومدوژنیک ( بدون مسدود کردن منافذ) را ترجیح می‌دهد، زیرا به گفته او کمتر احتمال دارد پوست حساس را تحریک کنند. با این اوصاف، اکثر متخصصان به شما خواهند گفت که بهترین ضد آفتاب همان ضد آفتابی است که در واقع استفاده می کنید.
